Κάλεσμα της Εργατικής Αριστεράς Εκπαιδευτικών για εκλογές

ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΜΕ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ-ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ-ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ TΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Η εκλογική συντριβή της κυβέρνησης της Ν.Δ. και η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας με ισχυρή αυτοδυναμία εκφράζουν το θυμό και την οργή του κόσμου για τις αντεργατικές πολιτικές που ασκήθηκαν από την απελθούσα κυβέρνηση. Στα ίδια διλήμματα, που αφορούν την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κρίση, οφείλει να απαντήσει και το ΠΑΣΟΚ. Οι φιλολαϊκές, αλλά θολές και σκόπιμα ασαφείς προεκλογικές εξαγγελίες απλώς «πούλησαν» μαζικά ελπίδα. Λίγες βδομάδες μετά τις εκλογές γίνεται όλο και πιο σαφές ότι η κυβέρνηση με το φόβητρο της χρεωκοπίας και της Ε.Ε. προχωράει σε μια οικονομική “θεραπεία-σοκ”, με “στόχο” να μειώσει το έλλειμμα κατά 3% σε ένα χρόνο.


Τα μέσα που μετέρχεται, όπως περιγράφονται στον προϋπολογισμό και τις υπουργικές εξαγγελίες, είναι απειλητικά για όλους τους εργαζόμενους: απολύσεις των ελαστικά εργαζόμενων στο δημόσιο, δέσμευση για...πολύ μειωμένες προσλήψεις κι όχι αναπλήρωση των θέσεων, αύξηση των έμμεσων φόρων-μείωση φόρων νομικών προσώπων, μείωση των επιχορηγήσεων και “αναδόμηση” στο ήδη χτυπημένο ασφαλιστικό σύστημα, αυξήσεις μισό ευρώ τη μέρα. Με όλα αυτά και όταν τα ιδιωτικά “πανεπιστήμια” αξιώνουν ισότιμη κρατική επιχορήγηση με τα δημόσια, τι σημαίνουν άραγε οι δήθεν αυξημένες δαπάνες για την Παιδεία; Πρόκειται για μεγάλες προκλήσεις, που αν δεν απαντηθούν με αγώνα μαζικό, ευρύ κι ενωτικό, το τοπίο των εργασιακών σχέσεων δεν θα είναι το ίδιο και η πτώση του επιπέδου των κοινωνικών υπηρεσιών θα είναι μη αναστρέψιμη.

Στο χώρο της εκπαίδευσης, η υπουργός προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις ανοίγοντας δευτερεύοντα θέματα (αποσπάσεις, τρόπος διορισμών), με στόχο να στριμώξει το εκπαιδευτικό κίνημα σε αμυντική θέση. Λες και οι εκπαιδευτικοί δεν καταγγέλλουμε τόσα χρόνια την διχαστική και πελατειακή λογική των αποσπάσεων με υπουργική απόφαση και τις χρόνιες και ουσιαστικές ανεπάρκειες του συστήματος! Με το πρόσχημα της «διαβούλευσης» επιδιώκεται να διαμορφωθεί ένας εικονικός διάλογος, που όπως οι αντιπροσωπείες της ΟΛΜΕ μας ενημερώνουν, καταλήγει στο “δίκιο έχετε, μα εμείς θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας”. Ειδικά στο χώρο της Β/θμιας Παιδείας, οι άξονες των “υποσχέσεων”-επιθέσεων είναι:

* Αποσύνδεση του διορισμού από την προϋπηρεσία που μετατρέπει το συλλογικό κοινωνικό δικαίωμα της εργασίας σε ατομικό προνόμιο που κατακτιέται με ανταγωνιστικούς όρους. Κι αυτό τη στιγμή που το 15,6% (δηλ. 16.400) από τους εκπαιδευτικούς της χώρας είναι αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι.
* Ατομική αξιολόγηση του δόκιμου εκπαιδευτικού, αποκομμένη από οποιαδήποτε ουσιαστική στήριξη κι επιμόρφωσή του, που του φορτώνει αυτόματα τις επιπτώσεις κυβερνητικών πολιτικών δεκαετιών (εντατικοποίηση και παραπαιδεία, χαμηλοί μισθοί, υποχρηματοδότηση και απαξίωση).
* “Αποκέντρωση” της εκπαίδευσης με την υπαγωγή της στις αρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για ένα έγκλημα που όπου εφαρμόζεται οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές, σε σκληρό ταξικό διαχωρισμό τους και ριζική επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων (π.χ. στη θατσερική Μ.Βρετανία ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας για σχεδόν όλους τους δασκάλους), κατάργηση της μονιμότητας, διεύρυνση της ωρομισθίας και οριστική χρεωκοπία του ασφαλιστικού συστήματος.

Από την πλευρά μας έχουμε να απαντήσουμε ότι το εκπαιδευτικό κίνημα έχει ήδη αξιολογήσει τους υπουργούς των αποσπάσεων, της υποχρηματοδότησης και των “ανοιγμάτων” στην ιδιωτική παραπαιδεία. Και έχει βρει ότι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων χρειάζονται μαζικοί διορισμοί μονίμων και όχι ωρομίσθιων για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα. Χρειάζεται γενναία χρηματοδότηση για σύγχρονες υποδομές, αντιμετώπιση των προβλημάτων σχολικής στέγης, μισθολογική αναβάθμιση και σοβαρή επιμόρφωση του εκπαιδευτικού. Κι επιτέλους την επιστροφή των κλεμμένων των ταμείων μας, αφού μόνο στον ΟΠΑΔ το Δημόσιο χρωστά πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ.

Η εκπαιδευτική αριστερά στην επόμενη περίοδο είναι επιτακτικά αναγκαίο να μην εγκλωβιστεί σε ένα κλίμα συναίνεσης με την κυβερνητική πολιτική, αλλά να παίξει το ρόλο του μοχλού για τη μαζική αντιπαράθεση του κόσμου της εκπαίδευσης με τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές. Σε σύγκρουση και με τις ηγετικές ομάδες της κυβερνητικής πια ΠΑΣΚ ή της ΔΑΚΕ που αρνούνται ακόμη και το κάλεσμα για Γενικές Συνελεύσεις ΕΛΜΕ, αλλά και με τη μεγαλύτερη δυνατή συστράτευση στα βασικά αιτήματα του κλάδου όλων των διαθέσιμων δυνάμεων ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης. Τα πρόσφατα πανελλαδικά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια της 7ης/12 έδειξαν ότι το δυναμικό υπάρχει σε μαθητές, φοιτητές κι εκπαιδευτικούς. Η πρώτη μάχη που πρέπει να δοθεί είναι αυτή ενάντια στον προϋπολογισμό λιτότητας που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Για να μπορέσουμε να έχουμε νίκες στον πόλεμο που μας κήρυξαν δεν τους πρέπει καμία περίοδος χάριτος.

διεκδικούμε:

* Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ, με στόχο το «15%» επί του προϋπολογισμού



* 1.400 € καθαρά στο εισαγωγικό μισθολογικό κλιμάκιο. Ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό



* Κατάργηση των αντιασφαλιστικών–αντισυνταξιοδοτικών νόμων «Σιούφα», «Ρέππα», «Πετραλιά». Επιστροφή των οφειλομένων-κλεμμένων στα Ταμεία. 100% κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης



* Να εγγυηθεί το κράτος τα αποθεματικά και να καλύψει τα ελλείμματα των Ασφαλιστικών Ταμείων – φέρτε πίσω τα κλεμμένα!



* Άμεση καταβολή των αναδρομικών του επιδόματος των 176 € σύμφωνα και με τις δικαστικές αποφάσεις. Νομοθετική ρύθμιση για την αναδρομική-εφεξής καταβολή του



* Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Κατάργηση του θεσμού του ωρομίσθιου αλλά και του αναπληρωτή - εκτός των περιπτώσεων πραγματικής αναπλήρωσης



* Άμεση καθιέρωση 12χρονης υποχρεωτικής Δημόσιας Εκπαίδευσης. Κατάργηση της βαθμολογικής βάσης του 10 ως προϋπόθεση εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΑΤΕΙ



Πιστεύουμε ότι στην ενότητα είναι η δύναμη και στην αριστερά η ελπίδα!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΛΜΕ

10/12, 10:00 στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Βέροια)